HEATSINK:

Κατά γενική ομολογία, οποιοδήποτε αργίλιο heatsink διασκορπίζει τη θερμότητα που τίθεται έξω από ένα άλλο αντικείμενο. Χρησιμοποιούνται σε πολλές ηλεκτρονικές συσκευές, από τους υπολογιστές στα τηλέφωνα κυττάρων, τα ψυγεία, και ακόμη και τους φορείς blu-ακτίνων. Theyare λίγο όπως τα θερμαντικά σώματα στα αυτοκίνητα όπως μια θερμότητα βοηθειών θερμαντικών σωμάτων που δημιουργείται από τη μηχανή που διαλύει προτού να γίνει επικίνδυνα επίπεδα θερμότητας καταστρεπτικών, στάσεων αργιλίου heatsinks από να επιτευχθεί μέσα στην ηλεκτρονική. Όταν χρησιμοποιείται για λόγους υπολογισμού, το αργίλιο heatsinks είναι ο συνηθέστερα συνδεμένο με τα τσιπ προκειμένου να αυτοί αποτραπούν από την υπερθέρμανση και να δυσλειτουργήσει.

Το περισσότερο αργίλιο heatsinks αποτελείται από το αργίλιο, ένα χρήσιμο μέταλλο λόγω της εκτίμησης θερμικής αγωγιμότητάς του 235 Watt ανά Kelvin ανά μετρητή. Όσο υψηλότερος ο αριθμός θερμικής αγωγιμότητας ενός μετάλλου, η περισσότερη θερμότητα που το μέταλλο μπορεί να διευθύνει. 235 είναι ένα πολύ υψηλό αποτέλεσμα σε αυτήν την κλίμακα, συν το αργίλιο είναι φτηνά και ελαφριά, καθιστώντας το ευκολότερο να ενσωματώσουν στη διαδικασία παραγωγής. Ο χαλκός είναι ένα άλλο κοινό υλικό, δεδομένου ότι έχει μια θερμική αγωγιμότητα 400 W/mK. Επειδή είναι βαρύτερο και ακριβότερο από το αργίλιο, ο χαλκός χρησιμοποιείται γενικά για τα ιδιαίτερα εκτιμημένα λειτουργικά συστήματα που χρειάζονται ένα δίκαιο υποστήριγμα του διασκεδασμού θερμότητας.